شفق

کجایی, ای نزدیکترین به من ...از دورترین فاصله ها ...:  ).

توی یه سنی فکر میکنی اون بهترین اتفاق زندگیت بوده..کامل ترین و بی نقص ترین آدمی که ممکنه توی عمرت سر راهت قرار گرفته بوده .اما..زمان که بگذره,یکم که بزرگتر بشی,متوجه میشی همه چیز عوض شده..از معیارهای خودت گرفته تا شخصیت اون آدم! این قانونشه:
"وقتی یه خوبو از دست بدی، یه بهتر گیرت میاد"..فقط زمان لازمه
فقط زمان...: ).

پاییز فصل بی‌آزاریه. نه خیلی گرم نه سرد. اجازه می‌ده خودت باشی، شبیه خودت لباس بپوشی، فرصت می‌ده به بهانه سرما توی آغوش اون باشی یا حتی کت رو سردوشت کنی. پاییز فرصت می‌ده. بلد شی لبخندای کش‌دار تحویل بدی. شاید به همین دلیله که همه عاشق پاییزن و با شروعش سهم عمده‌ای از مردم می‌گیره. اما من پاییزو طور دیگه ای دوست دارم. پاییز رو به خاطر شال‌گر‌دنای مسئولیت‌پذیر، کفشای تا ساق اومده، بادهای موسمی بازیگوشش، من پاییزو به دلیل سخاوت بیش از حدش تو رسیدن دست‌ها به هم و فرش کردن زمین از برگ یا حتی شیشه‌های دم کرده ماشین‌های توی ترافیک دوست دارم. پاییز فصل بی‌آزاریه.. مثل خودِ درستِ عشق...